Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία θεάτρου «ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΕΧΝΗΣ», παρουσιάζει στον πολυχώρο Galerie Δημιουργών, την κοινωνική κωμωδία «Think Pink», βασισμένη στο βραβευμένο έργου του Κύπριου θεατρικού συγγραφέα Άθου Χατζηματθαίου «Κρίση με πιάνει κρίση», υπό την αιγίδα του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων.

Μία bar theater παράσταση, που προσπερνάει τα προβλήματα της κοινωνίας μας και την οικονομική κρίση, με μόνο όχημα τη θετική σκέψη και πολύ γέλιο.

Ένα ροκ καφέ μπαρ, φιλοξενεί την διαπλοκή, τον παραλογισμό και την ανθρώπινη αφέλεια. Οι φιλίες δοκιμάζονται, ενώ τα λεφτά με τον έρωτα κάνουν τραμπάλα και φέρνουν τα πάνω κάτω στις ανθρώπινες σχέσεις!  

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Πρωτότυπο κείμενο:                                    Άθως Χατζηματθαίου

Διασκευή - Σκηνοθεσία:                              Χάρης Γεωργιάδης

Σκηνικά - Κοστούμια επιμέλεια:                Μαριλένα Μέλη

Μουσική επιμέλεια:                                     Χάρης Γεωργιάδης

Βίντεο/Φωτογραφίες:                                  Διονύσης Κουμνιώτης

ΔΙΑΝΟΜΗ (με σειρά εμφάνισης)

Μιχάλης:                                                        Άκης Δήμας

Αντρέας:                                                        Ανδρέας Αποστόλου

Μίκυ:                                                              Ανδριάνα Ρωμανού

Κώστας:                                                         Χάρης Γεωργιάδης

Σοφητζίνα:                                                    Κατερίνα Στρατή

Αντίνοος:                                                       Γιάννης Ρωμανός

Παραστάσεις από 10/03/19 κάθε Κυριακή στις 21:00

Πολυχώρο Galerie Δημιουργών στην Κηφισιά τηλ. κρατήσεων 2106251732

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Μετά την παράσταση " Από τι Υποφέρετε; Από Ύπαρξη" , η οποία είχε μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό (δόθηκαν επιπλέον παρατάσεις από τον αρχικό προγραμματισμένο κύκλο) σας συναντάμε στις πρόβες του νέου σας έργου " Κι αν καταβροχθίζαμε ο ένας τον άλλον;" Μιλήστε μας για τη νέα σας δουλειά.

Κι αν καταβροχθίζαμε ο ένας τον άλλον Βαλμόν για να τελειώνουμε προτού καταντήσετε ολότελα άγευστος λέει στο Κουαρτέτο ο Μύλλερ και δανείζομαι μέρος της φράσης για τον τίτλο του νέου έργου...

Είναι ίσως το έργο με τη μεγαλύτερη δική μου συναισθηματική εμπλοκή...

Ίσως να είναι και το δυσκολότερο έργο που έχω κάνει μέχρι τώρα, ίσως κάθε χρόνο να ανεβάζω τον πήχη, δεν ξέρω...Σίγουρα είναι ένα έργο έντονο, όχι μόνο σε σχέση με τις εικόνες του, το ερωτικό σώμα κτλ, μα κυρίως συναισθηματικά...

Σε ένα μη θεατρικό χώρο, όπως είναι ο Χώρος Αμάλγαμα στη Μενάνδρου 47, θέλησα να μιλήσω για το πιο αγαπημένο μου θέμα: τον Έρωτα, με όσο πιο «γυμνό» τρόπο γίνεται, σε έναν χώρο που είναι πολύ κοντά στο πραγματικό και πιο μακριά από τις «ωραιοποιήσεις» της θεατρικής σκηνής. Εδώ λοιπόν στο Χώρο Αμάλγαμα, η πάλη των φύλων, ή η πάλη των ρόλων (κατά τον Μπαρτ),η πλεονεξία του εγωκεντρικά θρεμμένου ατόμου, (προιόν της νεοφιλελεύθερης κοινωνίας αλλά και της σχέσης του με τη μητέρα-τροφό κτλ), το οποίο ασυνείδητα ή συνειδητά επιδιώκει διαρκώς  να επικρατήσει, να καταδυναστεύσει, να εξουσιάσει το ερωτικό του αντικείμενο, η σχέση θύτη-θύματος, η εξαρτητική σχέση που δεν είναι παρά το προιόν των πρωταρχικών σχέσεων του ατόμου με τους γονείς, το αδιέξοδο των σχέσεων, ο Έρωτας ως μορφή ύπνωσης, όλα παρουσιάζονται μπροστά στα μάτια του θεατή και με καμία πρόθεση ωραιοποίησης ή απόκρυψης.

 Επέλεξα σημεία από το έργο Τριστάνος και Ιζόλδη του Βάγκνερ, καθώς τα συγκεκριμένα αυτά σημεία είναι για μένα τα πιο ερωτικά, «οργασμικά»  και έντονα συγκινησιακά μουσικά κομμάτια που έχω ακούσει από τα 18 μου μέχρι σήμερα....!Δύο  από αυτά τα σημεία ερμηνεύονται ζωντανά από τη σοπράνο Νάνσυ Παπακωνσταντίνου και η στιχουργική σε αυτά είναι από μέρος από το ποιήμα του Γιάννη Ρίτσου «Σάρκινος Λόγος» στην τελική άρια,και από δικό μου κείμενο στην εισαγωγή.

Στις παραστάσεις λειτουργεί η διάδραση με το κοινό. Θα ισχύει και στη συγκεκριμένη και πως ανταποκρίνεται το κοινό; Τολμάει; Συμμετέχει;

Στο συγκεκριμένο έργο θα έλεγα ότι σχεδόν δεν υπάρχει καθόλου διάδραση! Το μόνο που θα ζητηθεί από το κοινό να  κάνει σε κάποια στιγμή του έργου θα είναι να μετακινηθεί από τη μια μεριά που κάθεται στην απέναντη, καθώς το πλοίο Blue Merteil αναχωρεί....Περισσότερα αφήνω να αποκαλυφθούν σε εκείνους που θα βιώσουν το έργο στο σύνολό του. Σε γενικές γραμμές το κοινό ποικίλει: άλλοι τολμούν περισσότερο, άλλοι πολύ λίγο. Το σημαντικό είναι ότι με τα χρόνια, από την πρώτη μου παράσταση που έβαλα το συμμετοχικό στοιχείο και μάλιστα σε έντονο βαθμό, (πρωτοάρχισε αυτό το στοιχείο με το  «στην άκρη του βατήρα», παραγωγή 2015, αλλά και στο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ, όπου κάποιες σκηνές πραγματοποιούνταν και αποκτούσαν υπόσταση μόνο με τη συμμετοχή του κοινού),το κοινό που βλέπει τις παραστάσεις μου εκπαιδεύεται και πλέον έχει αρχίσει και αναζητά το ίδιο το κοινό το στοιχείο της συμμετοχής. Σε αυτό το έργο όμως αισθάνθηκα ότι το κοινό θα πρέπει να είναι μόνο «μάρτυρας» των όσων συμβαίνουν σε απόσταση ανάσας σχεδόν από εκείνο...Ίσως παρόμοια με τη δική μου εμπειρία ως μικρό παιδί...

Συνήθως το πιο «τραυματικό» είναι εκείνο που συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου και ταυτόχρονα όταν γίνεται χωρίς εσύ να προλάβεις ή να μπορείς ή να έχεις διαμορφώσει συνείδηση ώστε να μπορείς να κάνεις κάτι...

Πιστεύετε ότι ο άνθρωπος έχει φτάσει σε σημεία κανιβαλισμού στις σχέσεις του; Δεν υπάρχουν όρια και ηθικοί φραγμοί παρά μόνο ισοπέδωση και κανένας φραγμός;

Έχουν ,σε μεγάλο βαθμό και μέσα σε ένα εύρος χρόνου, αλλάξει οι ηθικές αξίες του ατόμου και της κοινωνίας. Από τα τέλη του 19ο αιώνα μέχρι σήμερα έχει γίνει μια σταδιακή στροφή προς το άτομο, τις ανάγκες του και την απελευθέρωσή του. Καθώς η Φεουδαρχική κοινωνία αντικαταστάθηκε από την Καπιταλιστική, το άτομο άρχισε σταδιακά να διεκδικεί τα δικαιώματά του ως άτομο και ξέχωρα από την κοινότητα. Το ιδεώδες του νεοφιλελευθερισμού προήγαγε σε σοβαρό βαθμό τον ατομικισμό. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι οι σχέσεις δε γίνονται ποτέ από μόνες τους “κανιβαλιστικές”. Ακόμα και οι δυαδικές σχέσεις, έχουν 2 ανθρώπους που ενεργούν. Σίγουρα η κοινωνική “κατασκευή”, και φυσικά η κοινωνική επιρροή, είναι σημαντικοί παράγοντες, αλλά δεν είναι οι μόνοι…

Πως κρίνετε την εξέλιξη του χορού τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα; Μήπως βρίσκονται στην πρώτη γραμμή μόνο συγκεκριμένες κλίκες καλλιτεχνών και οι υπόλοιποι απλά προσπαθούν;

Αυτό συνέβαινε κατά την άποψή μου πάντα, και πάντα αυτό, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, κάπως θα συμβαίνει, όσο δεν θα υπάρχει ένα σύστημα προώθησης των έργων σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό ανεξάρτητο! Το 80/100 της “πρώτης γραμμής”  στις περισσότερες τέχνες συσχετίζεται με παράγοντες προώθησης, με τις προσωπικές επαφές των καλλιτεχνών,με τη διαφήμιση και δυστυχώς όχι με την ποιότητα του έργου…!  Αισθάνομαι ότι η “κυκλωματική” αυτή λειτουργία είναι στις μέρες μου πιο κραυγαλαία από ότι 20 χρόνια πριν! Δημιουργείται η αίσθηση ότι λόγω του ίντερνετ η πληροφορία διαχέεται πιο εύκολα και ότι έτσι μπορεί να αποδυναμωθεί η λειτουργία των ανταλλακτικών σχέσεων στην τέχνη, μα δυστυχώς αυτή η “ανεξαρτησία” γίνεται  σε πολύ περιορισμένη κλίμακα. Στην “πρώτη γραμμή” που λέτε, σίγουρα υπάρχουν και κάποιοι ταλαντούχοι και αξιόλογοι καλλιτέχνες. Όπως και στις άλλες τέχνες, υπάρχουν και οι “πρώτοι”, αρκετά από τα έργα των οποίων, πολύ συχνά δεν δικαιολογούν την “πρωτιά”.Είτε οι πολύ ταλαντούχοι, είτε οι λιγότερο ταλαντούχοι, χρειάζεται να ξοδέψουν πολύ ενέργεια και χρόνο σε αυτό το 80/100 που γράφω πιο πάνω. Εγώ δε θέλω (γιατί δε μου αρέσει αυτό το είδος “δουλειάς”)να ξοδεύω ούτε το 10-20/100!

Στις παραστάσεις σας δεν έχετε εισιτήριο παρά την είσοδο με ελεύθερη συνεισφορά. Πώς έχετε πάρει μια τέτοια απόφαση και την διατηρείτε όλα αυτά τα χρόνια και πως ανταποκρίνεται το κοινό σε τέτοιες πρωτοβουλίες;

Την απόφαση αυτή την πήρα από το 2015 που έφυγα από τα θέατρα. Για πολλά χρόνια έκανα παραστάσεις σε διάφορα θέατρα. Η απόφαση αρχικά πάρθηκε κυρίως λόγω του ξεσπάσματος της κρίσης. Θεωρούσα ότι είναι πολύ σημαντικό να μπορεί να έρθει και ο κόσμος που δεν έχει τη δυνατότητα να δει τα έργα μου (όπως θεωρώ και για το σύνολο των τεχνών). Αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό μέρος της καλλιέργειας του ατόμου οι τέχνες ξέρετε! Μετά από 4 χρόνια που παίζουμε με ελεύθερη συνεισφορά, έχω να πω ότι ακόμα κι αυτό αισθάνομαι ότι πρέπει να οριοθετηθεί…Υπάρχει ένα μέρος του κοινού (ευτυχώς όχι μεγάλο), που παρεξηγούν εύκολα την καλοσύνη…Υπάρχει επίσης
ένα μέρος του κοινού (ευτυχώς και αυτό μικρό είναι) που εκτιμά πιο πολύ όταν πληρώνει πολύ…Αισθάνομαι λοιπόν ότι ακόμα και σε αυτό το πεδίο ένα μέρος του κοινού χρειάζεται σημαντική εκπαίδευση!

Μιλήστε μας για τους  συνεργάτες σας στην συγκεκριμένη παράσταση.

Αν μιλάμε για τους ερμηνευτές, πρόκειται για νέες συνεργασίες. Θα είχα την ανάγκη να συνεχίζω με αρκετούς από τους παλιούς συνεργάτες μου, γιατί συνήθως κτίζω κάτι κάθε φορά και μετά χρειάζεται χρόνος να κτιστεί με τους νέους από την αρχή. Αν ήμουν ένας οργανισμός σαν το Εθνικό μάλλον θα το κατάφερνα…

Παρόλα αυτά είμαι πολύ τυχερή! Οι νέοι πρωταγωνιστές μου, η Μαρκέλλα Μανωλιάδη και ο Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, είναι δύο πολύ καλοί χορευτές. Ο Αλέξανδρος είναι και ηθοποιός. Η Μανωλιάδη εκπαιδεύεται όλο αυτό το διάστημα για τις ανάγκες του έργου και στο λόγο (κυρίως από την Αγγελική Καριστινού που έχει αναλάβει την υποκριτική λόγου για το έργο) και για όσους ξέρουν τη γνωστή Μαρκέλλα ως ξεχωριστή χορεύτρια μοναχά, θα δουν και μια άλλη διάσταση της! Η σοπράνο Νάνσυ Παπακωνσταντίνου είναι μια καλλιτέχνης με ευαίσθητη χροιά φωνής, που καλείται να κάνει κάτι πάρα πολύ δύσκολο σε αυτό το έργο: παίζει, χορεύει, τραγουδά! Η όπερα Τριστάνος και Ιζόλδη του Βάγκνερ είναι πάρα πολύ απαιτητική όπερα ξέρετε! Η φωνή πρέπει να πηγαίνει και πολύ ψηλά και πολύ χαμηλά και η σύνθεση με τα λάιτ μοτίφ υπέροχη μα δύσκολη να τη χειριστείς! Ο Γιάννης Σταυρόπουλος νεώτερος μα ιδιαίτερος ερμηνευτής και η πολύτιμη βοηθός χορογράφου Αλεξάνδρα Καρανικόλα που εκπαιδεύεται να τα κάνει όλα σχεδόν!

Έχετε στους στόχους σας οι παραστάσεις σας να ταξιδέψουν στο εξωτερικό;  και πόσο εύκολη είναι η διαδικασία για τους Έλληνες καλλιτέχνες που ασχολούνται με το χορό;

Τον τελευταίο 1 χρόνο έχω αρχίσει να παίρνω πιο σοβαρά το “πάω τα έργα μου στο εξωτερικό”! Μέχρι τώρα, σε ό,τι τουρνέ έχουμε κάνει στο εξωτερικό, μας έχουν βρει οι ενδιαφερόμενοι χωρίς καν να κάνουμε εμείς αίτηση! Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο το site του Αμάλγαμα είναι εκτός λειτουργίας γιατί θα φτιαχτεί από την αρχή, και αυτό μας δημιουργεί ένα πρόβλημα, αλλά παρόλα αυτά η πληροφορία για τη δουλειά μου και το Αμάλγαμα, ταξιδεύει από στόμα σε στόμα και ενίοτε φτάνει και στο εξωτερικό! Ένα από τα προβλήματα του τόπου είναι ότι ακόμα δεν υπάρχουν παραγωγοί που να ασχολούνται με αυτό το κομμάτι, ή οι ελάχιστοι που ίσως υπάρχουν, δεν είναι επαρκώς ενημερωμένοι. ‘Ενα άλλο πρακτικό πρόβλημα είναι ότι οι τουρνέ στοιχίζουν κυρίως γιατί τα ταξιδιωτικά έξοδα είναι αρκετά.

ΤΙΤΛΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

κι αν καταβροχθίζαμε ο ένας τον άλλον;

Το νέο έργο της Μαρίας Γοργία

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019

Κάθε Παρασκευή, Σάββατο, στις 9μμ

& Κυριακή στις 8.30μμ

Επίσης όλες τις Δευτέρες του Μαρτίου 2019 στις 9μμ

Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά

Απαραίτητη τηλεφωνική κράτηση στο 6944686991 και στο 6974315923

Ο χώρος υποδέχεται αυστηρά έως 45 άτομα

Χώρος Αμάλγαμα

Μενάνδρου 47, 5^ος όροφος, Αθήνα

https://vimeo.com/315843658?fbclid=IwAR3H8nKBsSfrbWT8HYSsS6KXw0rxHkowV13OQ_U5YL9sO-Np4w8bLrRe1Lc 

Σύλληψη-Ιδέα/Χορογραφία/Σκηνοθεσία/Σκηνογραφία/Δραματουργία:

Μαρία Γοργία

Βασικά Κείμενα: «Κουαρτέτο» του Χάινερ Μύλλερ και «Αποσπάσματα του Ερωτικού Λόγου» του Ρολάν Μπαρτ

Ποίημα: Σάρκινος Λόγος του Γιάννη Ρίτσου

Άλλα Κείμενα: Μαρία Γοργία

Μουσική: Επιλεγμένα μέρη από το έργο Τριστάνος και Ιζόλδη του

Ρίχαρντ Βάγκνερ

Οπερατική Φωνή: Νάνσυ Παπακωνσταντίνου

Ερμηνεύουν: Μαρκέλλα Μανωλιάδη, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Νάνσυ Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Σταυρόπουλος, Μαρία Γοργία.

Υποκριτική λόγου: Αγγελική Καριστινού

Σύμβουλος Δραματουργίας: Μιράντα Βατικιώτη

Σκηνογράφος – Ενδυματολόγος: Μαρία Αλεκτορίδου

Φωτισμοί & video treiler: Περικλής Μαθιέλλης

Βοηθός Χορογράφου: Αλεξάνδρα Καρανικόλα

Φωτογραφίες:Αγγελική Σβορώνου, Γιώργης Νουκάκης, Βαγγέλης Αγγελάκης..

Το έργο είναι ακατάλληλο για παιδιά κάτω των 13 ετών

Η ομάδα αμάλγαμα

(https://www.facebook.com/Amalgama-201384823223400/ , www.amalgama.com.gr ) ιδρύθηκε από τη Μαρία Γοργία το 1996 στο Λονδίνο συμμετέχοντας στο Διεθνές Φεστιβάλ «Resolutions» (The Place Theatre, London, 1997). Στην Ελλάδα άρχισε να λειτουργεί το Νοέμβριο του 1998. Έχει στο ενεργητικό της 23 χορογραφίες και 21 παραγωγές, οι οποίες έχουν παρουσιαστεί σε Ελλάδα, Νέα Υόρκη, Ιταλία, Κροατία και Κύπρο. Το 2004 η ομάδα συμμετείχε, μετά από παραγγελία του έργου «Οι Άθλοι του Πένταθλου» στις Τελετές Υποδοχής Αθλητών (οργάνωση ΑΘΗΝΑ 2004). Η αμάλγαμα στοχεύει στη δημιουργία σύγχρονων έργων που βασίζονται στη συνδιαλλαγή με άλλες μορφές τέχνης και παρουσιάζουν έναν ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Με έντονο το στοιχείο του κοινωνικού και αισθητικού προβληματισμού, πάνω στη θέση της τέχνης με τη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα και τα όρια ανάμεσα στη φόρμα και την ιδεολογία, έχει παρουσιάσει έργα, ανάμεσα σε άλλες συμμετοχές της , στο Φεστιβάλ Αθηνών (Ιούνιος 2012), στο Φεστιβάλ «Theatri di Vita» στη Μπολόνια (Ιούλιος 2012), στα Δημήτρια της Θεσσαλονίκης (Οκτώβριος 2012), στο Φεστιβάλ Καλαμάτας (Ιούλιος 2016).

Η Μαρία Γοργία γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι αριστούχος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Σπούδασε με υποτροφία της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης στο Laban Centre for Movement & Dance (MA in Dance Studies), με ειδίκευση στη χορογραφία. Έχει συνεργαστεί με ομάδες χορού από την Αθήνα, το Λονδίνο και το Χονγκ Κονγκ και έχει διδάξει σύγχρονο χορό, χορογραφία και αυτοσχεδιασμό στο Αμερικάνικο Κολέγιο Ελλάδος  (1998-2009)και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελλοπονήσου (2005-2009). Έχει επιμεληθεί την κίνηση σε θεατρικά έργα.

Ο ιδρυτής της Microsoft, Μπιλ Γκέιτς, έγραψε τις 10 τεχνολογίες αιχμής που ο ίδιος θεωρεί πως θα βελτιώσουν τον κόσμο. Ο Αμερικανός μεγιστάνας τόνισε στο Technology Review του πανεπιστημίου MIT πως στόχος της τεχνολογίας είναι να προσφέρει συνεχώς περισσότερα και να το κάνει με όσο πιο αποτελεσματικό τρόπο γίνεται, ώστε να επωφεληθούν άμεσα περισσότεροι άνθρωποι. Έδωσε μάλιστα το παράδειγμα του αρότρου, μιας τεχνολογικής ανακάλυψης του  4000 π.Χ που άλλαξε για πάντα την ιστορία της ανθρωπότητας.

1. Ρομπότ με επιδεξιότητες

Τα ρομπότ θα μαθαίνουν να χειρίζονται αντικείμενα του φυσικού κόσμου. Ένα ρομπότ του μέλλοντος θα μπορεί χωρίς επιπλέον προγραμματισμό, να αντιλαμβάνεται μόνο του τις φυσικές μεταβολές και να προσαρμόζεται σε αυτές. Έτσι θα μπορεί να είναι πολύ περισσότερο χρήσιμο μέσα στο χάος της καθημερινότητας.

2. Πυρηνική ενέργεια νέας γενιάς

Νέα πυρηνικά σχέδια υπόσχονται να κάνουν αυτήν την πηγή ενέργειας ασφαλέστερη και φθηνότερη. Προηγμένοι πυρηνικοί αντιδραστήρες θα μπορούν να εξοικονομήσουν χρήματα και να μειώσουν τους περιβαλλοντικούς και οικονομικούς κινδύνους.

3. Πρόβλεψη πρόωρων γεννήσεων

Με μία απλή εξέταση αίματος οι γιατροί θα μπορούν να διαγνώσουν εάν μια γυναίκα κινδυνεύει να γεννήσει πριν τους 9 μήνες. Οι πρόωρες γεννήσεις αποτελούν αυτήν τη
στιγμή τον μεγαλύτερο παράγοντα παιδικής θνησιμότητας παγκοσμίως.

4. Έλεγχος του εντέρου με ένα χάπι

Μία μικρή, καταπόσιμη συσκευή θα μπορεί να λαμβάνει λεπτομερείς εικόνες του εντέρου χωρίς αναισθησία, ακόμη και σε βρέφη και παιδιά. Η συσκευή θα διευκολύνει την παρακολούθηση και τη μελέτη ασθενειών του εντέρου, σαν αυτές που πλήττουν εκατομμύρια ανθρώπους της Αφρικής και δεν τους αφήνουν να αναπτυχθούν σωστά.

5. Προσωποποιημένα εμβόλια για τον καρκίνο

Η νέα θεραπεία θα ενισχύει τη φυσική άμυνα του οργανισμού προκειμένου να αντιμετωπίσει τα καρκινικά κύτταρα. Οι συμβατικές χημειοθεραπείες επιβαρύνουν σοβαρά και τα υγιή κύτταρα και δεν είναι πάντοτε αποτελεσματικές κατά των όγκων, η νέα αυτή τεχνολογία θα συντελέσει έτσι ώστε οι φυσικές άμυνες του οργανισμού μας να χρησιμοποιηθούν για να επιτεθούν και να καταστρέψουν μόνο τα καρκινικά κύτταρα, αναγνωρίζοντας τις μεταλλάξεις που είναι διαφορετικές σε κάθε όγκο.

6. Μπιφτέκια που δεν θα προέρχονται από μοσχαρίσιο κρέας

Τόσο οι εργοστασιακές όσο και οι φυτικές εναλλακτικές του κιμά θα πλησιάζουν τη γεύση και τη θρεπτική αξία του αυθεντικού μοσχαρίσιου. Στόχος είναι να περιοριστεί η κτηνοτροφία που αποτελεί μεγάλη πληγή για το περιβάλλον καθώς προκαλεί αποψίλωση των δασών, ρύπανση των υδάτων και εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

7. Έξυπνος συλλέκτης διοξειδίου του άνθρακα

Πρακτικοί και οικονομικά προσιτοί τρόποι δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα από τον αέρα θα μπορέσουν να απορροφήσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Η αφαίρεση του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα είναι μια απ’ τις τελευταίες μας ελπίδες για να περιορίσουμε την κλιματική αλλαγή και μαζί την περιβαλλοντική καταστροφή του πλανήτη μας.

8. Ηλεκτροκαρδιογράφημα στον καρπό

Με την τεχνολογική εξέλιξη θα  είναι πλέον πολύ πιο εύκολο για όλους να παρακολουθούν συνεχώς τις ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού τους μέσα από τις συσκευές τους. Ένα ηλεκτροδιάγραμμα που θα διαβάζει την υγεία μας μέσα από ένα έξυπνο ρολόι στον καρπό, θα αποτελεί τον προσωπικό μας γιατρό.

9. Αποχέτευση χωρίς υπονόμους

Ενεργειακά αποδοτικές τουαλέτες θα μπορούν να λειτουργούν χωρίς σύστημα αποχέτευσης και να επεξεργάζονται τα απόβλητα επί τόπου, κάτι εξαιρετικά σημαντικό καθώς πάνω από 2,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως δεν διαθέτουν αποχετευτικό σύστημα και πολλοί θάνατοι οφείλονται σε ασθένειες που προκαλούνται από αυτό.

10. Τεχνητή νοημοσύνη με ανθρώπινη ομιλία

Η τεχνολογική πρόοδος θα κάνει τις μηχανές τεχνητής νοημοσύνης καλύτερες στο να αντιλαμβάνονται και να μιλούν τις ανθρώπινες γλώσσες. Έτσι, οι ψηφιακοί βοηθοί του μέλλοντος, θα έχουν πολύ ομαλότερη ομιλία και θα μπορούν να εκτελούν λειτουργίες, όπως το να κάνουν κρατήσεις σε εστιατόρια ή να συντονίζουν τις ταχυδρομικές παραδόσεις πακέτων.

Πηγή: Technology Review ΜΙΤ / Μετάφραση: Έθνος

Οι πατέρες τους επισκέφθηκαν τις Φιλιππίνες για να αγοράσουν σεξ, τώρα μια ολόκληρη γενιά παιδιών θέλει να τους εντοπίσει.
Είναι τα παιδιά των τουριστών του σεξ στις Φιλιππίνες και είναι τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Δεν έχουν μόνο τις προκαταλήψεις να αντιμετωπίσουν αλλά και τη μεγάλη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Πολλοί τουρίστες που πηγαίνουν στις Φιλιππίνες «νοικιάζουν» γυναίκες για μερικές ημέρες ή για μερικές εβδομάδες. Οι γυναίκες ελπίζουν μέσω αυτής της επαφής και της οικειότητας που αναπτύσσεται να βρουν έναν άντρα που θα τις παντρευτεί και θα τις βγάλει από την φτώχεια μέσα στην οποία ζουν. Κάτι τέτοιο όμως πολύ σπάνια συμβαίνει.
Αντίθετα, αυτό που συμβαίνει συχνά είναι από τις συνευρέσεις αυτές να γεννιούνται παιδιά. Πολλά από αυτά είναι ξανθά με λευκό δέρμα και είναι εύκολο να μαντέψει κανείς πως γεννήθηκαν.

Το Angeles City, η «εμπειρία φίλης» και οι «mongers»

Η Angeles City βρίσκεται 85 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Μανίλα, είναι η «πρωτεύουσα» του σεξουαλικού τουρισμού και διαθέτει ενεργές ομάδες Facebook και αποκλειστικές ιστοσελίδες που εξυπηρετούν τους άντρες που έρχονται εδώ. Όπως διαφημίζεται είναι ένας τόπος όπου «δεν δίνετε, αλλά παίρνετε».

Οι Ισπανοί αποικιοκράτες ονόμαζαν αυτό το μέρος Pueblo de los Angeles, ή «πόλη των αγγέλων». Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, ήταν αμερικανική αεροπορική βάση, η μεγαλύτερη έξω από τις ΗΠΑ. Η βάση παρέμεινε ανοιχτή μέχρι το 1991, όταν μια έκρηξη ηφαιστείου στο Όρος Pinatubo την κατέστρεψε. Από την εποχή της αμερικανικής βάσης γεννήθηκαν πάρα πολλά παιδιά από Αμερικανούς πατεράδες και Φιλιππινέζες. Μάλιστα το 1982 οι ΗΠΑ θέσπισαν νόμο για τη χορήγηση υπηκοότητας των ΗΠΑ σε παιδιά Αμερικανών που στη διάρκεια του πολέμου γεννήθηκαν στο Βιετνάμ, στην Ταϊλάνδη, στο Λάος, στην Καμπότζη ή τη Νότια Κορέα, όμως αποκλείστηκαν τα παιδιά στις Φιλιππίνες, με την αιτιολογία ότι ήταν καρποί πορνείας και ότι γεννήθηκαν σε καιρό ειρήνης.

Σήμερα είναι το κέντρο του σεξουτουρισμού, διαθέτει αεροδρόμιο και επιχειρηματικό κέντρο, άφθονα ξενοδοχεία και εστιατόρια και φιλοξενεί πλέον σεξοτουρίστες από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα.

Σύμφωνα με τις τοπικές Αρχές, περισσότερα από 4,7 εκατομμύρια αλλοδαποί έρχονται στις Φιλιππίνες κάθε χρόνο. Από αυτά 1,2 εκατομμύρια είναι άνδρες που φτάνουν μόνοι τους. Οι περισσότεροι είναι τουρίστες από την Κορέα, τις ΗΠΑ, την Κίνα και την Αυστραλία. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ένατο στον κατάλογο, ακολουθούμενο από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το 2011, ο Αμερικανός πρεσβευτής στις Φιλιππίνες, Harry Thomas, δήλωσε σε συνέδριο ότι το 40% των ανδρών τουριστών επισκέφθηκε τη χώρα μόνο για σεξ.

Από αυτούς, σχεδόν όλοι επισκέπτονται το Angeles City ενώ συζητούν τις εμπειρίες τους και μοιράζονται συμβουλές στα blogs και τους ιστότοπους κοινωνικών μέσων που τους εξυπηρετούν. Σε ένα από αυτά, ένας άντρας γράφει: «Ποτέ δεν αντιμετώπισα προβλήματα με τις γυναίκες που έφερνα στο ξενοδοχείο. Δεν υπάρχει έλεγχος ταυτότητας. Θα μπορούσα να φέρω όσες γυναίκες ήθελα». Ένας άλλος σχολιάζει τον αριθμό των «εργαζόμενων κοριτσιών» που έχουν παιδιά από τους πελάτες τους, ή «mongers», όπως οι ίδιοι αποκαλούν τους εαυτούς τους. «Θα έλεγα ότι το 40% έως 50% των εργαζόμενων κοριτσιών έχει παιδί από έναν άνδρα, είτε Ευρωπαίο, Αυστραλό είτε Αμερικανό, και αυτοί οι άντρες δεν υποστηρίζουν μετά τα παιδιά τους, απλώς τα αφήνουν πίσω. Δεν ξέρω πώς κοιμούνται το βράδυ».

Η ειδικότητα της πόλης είναι η «εμπειρία φίλης» ή GFE. Που σημαίνει ότι κάποιος πληρώνει μια γυναίκα για να είναι η «φίλη» του για μια μέρα, μια νύχτα, μία εβδομάδα ή ένα μήνα. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη συνοδεία σε διακοπές σε ένα από τα θέρετρα που βλέπει από μακριά τη  φτώχεια των Φιλιππίνων, ή απλά να μείνει στο ξενοδοχείο του πελάτη, ικανοποιώντας κάθε επιθυμία του.

Οι άνδρες που ζουν εδώ είναι εργάτες σε εταιρείες που κατασκευάζουν ξενοδοχεία, που υποστηρίζουν τη βιομηχανία του σεξουαλικού τουρισμού ή κάνουν τους οδηγούς ή τους φρουρούς ασφαλείας. Τα παιδιά τρέχουν συνήθως πάνω στα τακούνια των μητέρων τους ή σε σχισμένες σαγιονάρες, παίζουν κοντά στις υδρορροές και βέβαια έχουν εγκαταλειφθεί από τους πατεράδες τους.

Η αντισύλληψη είναι σχεδόν άγνωστη λέξη, αφού όπως εξηγούν τα κορίτσια στο ρεπορτάζ του Guardian: «oι πελάτες θέλουν σεξ χωρίς προφυλακτικό, τι μπορούμε να κάνουμε;» διερωτάται η Τρίσα Βελάσκεζ, η οποία εργάζεται σε ένα «σαλόνι» μασάζ. Ο πατέρας της κόρης της, Σαμπρίνας, είναι Γερμανός. Όταν του μίλησε για την εγκυμοσύνη αυτός εξαφανίστηκε. Πολλές πάντως από τις γυναίκες δεν γνωρίζουν καν ποιοι είναι οι πατεράδες των παιδιών. Και με την άμβλωση να είναι απαγορευμένη και μάλιστα να τιμωρείται με έως έξι χρόνια κάθειρξη, ανθεί στη χώρα η βιομηχανία των παράνομων αμβλώσεων, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να καταφεύγουν σε επικίνδυνες μεθόδους.

Περισσότερες από μισό εκατομμύριο γυναίκες κάθε χρόνο στη χώρα αποφασίζουν να «ρίξουν» το έμβρυό τους με μεθόδους που είναι άκρως επικίνδυνες: είτε λαμβάνουν δυνατά φάρμακα, είτε καταφεύγουν σε μαία για να αφαιρέσει το έμβρυο, είτε ζητούν από τον φίλο τους να τις χτυπήσει στην κοιλιά μέχρι αυτό να πεθάνει. Στη συνέχεια καταφεύγουν σε κάποιο νοσοκομείο και οι γιατροί ειδοποιούν την αστυνομία, η οποία κάνει την ανάκριση στο κρεβάτι της ασθενούς.

Τα Ηνωμένα Έθνη της καταγωγής

Αυτές είναι οι φτωχογειτονιές του Angeles City στις Φιλιππίνες, και τα παιδιά εδώ αντιπροσωπεύουν τα Ηνωμένα Έθνη της καταγωγής. Τα πρόσωπά τους λένε και την ιστορία τους. Από το δέρμα, τα χαρακτηριστικά, το πρόσωπο, καταλαβαίνει κανείς αν το παιδί είναι Αμερικανός, Αυστραλός, Ευρωπαίος, Ασιάτης ή Καυκάσιος.

Αυτή η διαφορετική εμφάνιση των παιδιών του σεξοτουρισμού, η πιο λευκή επιδερμίδα, τα ανοιχτόχρωμα μαλλιά ή μάτια τους, τα κάνουν να ξεχωρίζουν από τα άλλα παιδιά που παίζουν στους δρόμους της πόλης των Φιλιππίνων, και ζουν αποκλεισμένα ακούγοντας μια σειρά από υποτιμητικά παρατσούκλια. Πολλές είναι οι μητέρες που επιχειρούν να εντοπίσουν τον πατέρα του παιδιού τους, τις περισσότερες φορές χωρίς επιτυχία.

Oρισμένες καταφεύγουν ακόμα και στο Facebook για να τον βρουν και να του ζητήσουν με γραπτό μήνυμα να αναγνωρίσει το παιδί. Πολλοί από αυτούς έχουν ήδη οικογένεια και αρνούνται οποιαδήποτε σχέση μαζί του.

Παράλληλα, στο εργαστήριο γενετικών εξετάσεων της πόλης κατατίθενται δεκάδες αιτήματα για τεστ πατρότητας την εβδομάδα από γυναίκες που φτάνουν με μία τρίχα από τα μαλλιά ή δείγμα σπέρματος του άντρα που υποψιάζονται ότι τις άφησε εγκύους.

Λίγα είναι τα παιδιά σεξοτουριστών που γνωρίζουν το όνομα του πατέρα τους και προσπαθούν επί χρόνια να τον αναζητήσουν μέσω διαδικτύου. Τα περισσότερα δεν ξέρουν από πού να αρχίσουν το ψάξιμο ή εγκαταλείπουν σύντομα την προσπάθεια αναζήτησης.

Ο σεξοτουρισμός είναι η «βαριά βιομηχανία» για τις Φιλιππίνες, καθώς αποφέρει στη χώρα περίπου 400 εκατομμύρια δολάρια ετησίως.

Ο Ιρλανδός ιεραπόστολος Σέι Κάλεν, ο ποίος διευθύνει την οργάνωση προστασίας των παιδιών Preda, κουνάει το κεφάλι του όταν μιλάει για αυτή την κατάσταση: «Ο σεξοτουρισμός, ακόμα και στην χειρότερη μορφή του, χαίρει μεγάλης πολιτικής κάλυψης διότι είναι μια μεγάλη πηγή συναλλάγματος και κέρδους για τις τοπικές Αρχές, οι οποίες συχνά επενδύουν σε αυτόν. Είναι μια εθνική ντροπή».

Το 2014 η UNICEF και το περιοδικό GEO απένειμαν το βραβείο της φωτογραφίας της χρονιάς (η κεντρική φωτό που βλέπετε) στους Iνσα Χάγκεμαν και Στέφαν Φίνγκερ για το έργο τους «Wanna have love?! – Επιπτώσεις του σεξοτουρισμού» που απεικονίζει τη ζωή των χιλιάδων παιδιών του σεξοτουρισμού στις Φιλιππίνες.

Το βραβείο δόθηκε για να ανταμείψει την εύστοχη δημοσιοποίηση της κατάστασης. Στην κατάσταση βέβαια δεν δόθηκε ακόμη λύση. 



Πηγή : // tvxs //

Απαιτούνται πολιτικές ενίσχυσης των εισοδημάτων των νοικοκυριών, που σημαίνει, μεταξύ άλλων, ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας, άρα δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και νέου πλούτου.

Αυτό σημειώνει η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος με αφορμή τη φετινή έρευνα του Ινστιτούτου Μικρομεσαίων της συνομοσπονδίας για το εισόδημα και τις δαπάνες διαβίωσης των νοικοκυριών.

Σημειώνεται ότι πρόκειται για την 7η κατά σειρά έρευνα, και την 1η που διεξάγεται ύστερα από την ολοκλήρωση των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας.

Από τα ευρήματα της έρευνας καταγράφεται μια βελτίωση στους περισσότερους από τους δείκτες προσδιορισμού της κατάστασης των νοικοκυριών, γεγονός που ακολουθεί την γενικότερη βελτίωση που καταγράφουν οι κύριοι δείκτες της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζεται, είναι εμφανείς οι επιπτώσεις από την 10ετή οικονομική κρίση και την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που επιλέχθηκε ως μέτρο αντιμετώπισης της κρίσης χρέους της ελληνικής οικονομίας.

Έτσι και παρά την βελτίωση των δεικτών της έρευνας εισοδήματος του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ διαπιστώνονται τα ακόλουθα που, όπως αναφέρεται, θα πρέπει να προβληματίσουν την ελληνική κυβέρνηση και τα πολίτικα κόμματα :

* 3 στα 10 νοικοκυριά διαβιούν με ετήσιο εισόδημα λιγότερο από 10.000 ευρώ

* για 1  στα 2 νοικοκυριά το μηνιαίο εισόδημα δεν επαρκεί για όλο τον μήνα

* 9 στα 10 νοικοκυριά δεν μπορούν να αποταμιεύσουν

* 2 στα 10 νοικοκυριά έχουν τουλάχιστον 1 άνεργο μέλος

* για 1 στα 2 νοικοκυριά η κύρια πηγή εισοδήματος είναι η σύνταξη

* περισσότερα από 2 στα 10 νοικοκυριά έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία ή τις τράπεζες.

Με βάση αυτά τα βασικά ευρήματα για την έξοδο των νοικοκυριών από τον κίνδυνο φτώχειας, όπως αναφέρεται, απαιτούνται πολιτικές ενίσχυσης των εισοδημάτων τους, που σημαίνει, μεταξύ άλλων, ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας, άρα δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και νέου πλούτου. Στο πλαίσιο αυτό σημειώνονται τα εξής:

* Η πρόσφατη αύξηση του κατώτατου μισθού ανταποκρίνεται στην παραπάνω ανάγκη. Ωστόσο η αύξηση αυτή δεν θα έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα εάν δεν συνοδευτεί με κάποια επιπρόσθετα μέτρα που: α) επηρεάζουν το τελικό καθαρό μισθό και β) επηρεάζουν την επιχειρηματική συμπεριφορά εν γένει. Ως προς το πρώτο, παρόλο που δεν είναι άμεσης προτεραιότητας, απαιτείται η κατάργηση της μείωσης του αφορολόγητου που έχει προβλεφθεί να ισχύσει από το 2020. Σημειώνουμε ότι το μέτρο αυτό δεν θα επηρεάσει μόνο τους κατώτατους μισθούς αλλά συνολικά τους μισθούς, καθώς όλοι οι μισθωτοί θα υποστούν την σχετική μείωση στα εισοδήματα τους. Ως προς το δεύτερο, που είναι άμεσης προτεραιότητας, σχετίζεται με το τρόπο υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών των μη μισθωτών. Δεδομένου ότι οι ασφαλιστικές εισφορές των μη μισθωτών υπολογίζονται με βάση τον εκάστοτε κατώτατο μισθό η πρόσφατη αύξηση του οδηγεί και σε επαύξηση της κατώτατης ασφαλιστικής εισφοράς των μη μισθωτών, κάτι που ανάλογα με το μέγεθος της επιχείρησης μπορεί να επηρεάσει λιγότερο ή περισσότερο την επιχειρηματική δραστηριότητα και συμπεριφορά. Ως εκ τούτου θα πρέπει άμεσα το ζήτημα αυτό να διευθετηθεί. Σημειώνουμε επίσης ότι η μη διευθέτηση του μπορεί να επηρεάσει και τις μελλοντικές διαβουλεύσεις για το ύψος του κατώτατου μισθού.

* Σε κάθε περίπτωση η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν επαρκεί για την ικανοποιητική αύξηση των εισοδημάτων και την δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας. Διαχρονικό ζητούμενο είναι η δημιουργία ενός φιλικού προς τις επιχειρήσεις περιβάλλοντος και η αποτελεσματικότερη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου. Η επιχειρηματική ανάπτυξη δεν μπορεί να συντελεστεί σε συνθήκες υπερφορολόγησης, έλλειψης χρηματοδότησης και υψηλού γραφειοκρατικού και διοικητικού κόστους συμμόρφωσης. Δεδομένου ότι από τη μια τα φορολογικά βάρη αυξάνονται με την επινόηση νέων τελών και οι όποιες ελαφρύνσεις μετατίθενται για το μέλλον, ενώ από την άλλη οι τράπεζες αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία παρά την σημαντική βοήθεια που έχουν λάβει μέσω των ανακεφαλαιοποίησεων, δεν υφίστανται προϋποθέσεις ανάπτυξης της επιχειρηματικής δραστηριότητας. 

* Επιπλέον, οι επιδοματικές πολιτικές που έχουν υιοθετηθεί (κοινωνικό μέρισμα, κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης) αν και όπως φαίνεται από τα ευρήματα της έρευνας έχουν κατευθυνθεί προς τα νοικοκυριά που τα είχαν περισσότερο ανάγκη, δεν επαρκούν για να καλύψουν το εισοδηματικό χάσμα και παράλληλα προϋποθέτουν την δημιουργία υπερπλεονασμάτων για την εξεύρεση των σχετικών πόρων. Αυτό φαίνεται πως εξαντλεί συνολικά την ελληνική οικονομία και της αφαιρεί την όποια δυνατότητα δημιουργίας προϋποθέσεων βιώσιμης και μεσοπρόθεσμης ανάπτυξης. Το ζήτημα είναι ωστόσο περισσότερο σύνθετο, καθώς ένα μέρος του προβλήματος αφορά την κρίση (εξ αιτίας της σχετικής απαρχαίωσης τους) που βρίσκονται τα φορολογικά συστήματα από το ιδιότυπο φορολογικό ντάμπινγκ των λεγόμενων φορολογικών παραδείσων ή των κρατών με πολύ χαμηλούς συντελεστές. Έτσι τα φορολογικά συστήματα που στα χέρια των κυβερνήσεων λειτουργούσαν ως μηχανισμός αποτελεσματικής και δίκαιης ανακατανομής του εισοδήματος και άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, έχουν αρχίσει να χάνουν τόσο το στοιχείο της αποτελεσματικότητας όσο και στο στοιχείο της δικαιοσύνης. Η δυνατότητα που έχουν τόσο οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες όσο και οι πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη, να επιλέγουν τις χώρες εκείνες με τους χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές και να περιορίζουν εάν όχι να εκμηδενίζουν τις απώλειες στα κέρδη τους. έχει μεταλλάξει την φύση των φορολογικών συστημάτων από μηχανισμούς αναδιανομής των εισοδημάτων σε καθαρά εισπρακτικούς μηχανισμούς για την διατήρηση κάποιου επιπέδου λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και ενός ελάχιστου επιπέδου κοινωνικών παροχών. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί συνθήκες συνεχώς εντεινόμενης ανισότητας. 'Αλλωστε, όπως τονίζεται, σύμφωνα με όσα συμβαίνουν στην παγκόσμια κοινότητα, η αδυναμία των κυβερνήσεων να φορολογήσουν τον υπερβάλλοντα πλούτο μοιραία μετατοπίζει το φορολογικό βάρος προς τα φτωχότερα στρώματα. Εάν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί οι κυβερνήσεις θα καθίστανται ολοένα πιο αποδυναμωμένες και φτωχότερες, θα αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες των δημοσίων δαπανών, τόσο σε επίπεδο επενδύσεων όσο και σε παροχές κοινωνικής πολιτικής (ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, εκπαίδευσης κα). Είναι προφανές ότι το ζήτημα της ανισότητας και της πρόσβασης σε βασικούς μηχανισμούς κοινωνικής αναπαραγωγής τίθεται πλέον διεθνώς ως ένα παγκόσμιο πρόβλημα που απειλεί την κοινωνική συνοχή και τους δημοκρατικούς θεσμούς. «Στην δική μας την περίπτωση η κατάσταση είναι δυσμενέστερη καθώς μέσα από την φορολογία καλούμαστε να εξυπηρετήσουμε και το υπέρογκο δημόσιο χρέος. Στο πλαίσιο αυτό, ο μακροπρόθεσμος στόχος επίτευξης υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων (3,5% έως το 2022 και 2,2% έως το 2060) που προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στην ανάγκη εξεύρεσης επιπρόσθετων πόρων από την πραγματική οικονομία λειτουργώντας ως τροχοπέδη στην προώθηση ενός βιώσιμου αναπτυξιακού προγράμματος, με έμφαση στην κοινωνική ευημερία και στη μείωση των ανισοτήτων» όπως υπογραμμίζεται.

* Με βάση αυτά, εκτιμά η ΓΣΕΒΕΕ ότι, είναι δύσκολο να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις αντιστροφής της υψηλής εξάρτησης των μισών περίπου νοικοκυριών από την σύνταξη ως κύριας πηγής εισοδήματος.  Οι συντάξεις που τα τελευταία χρόνια έχουν λάβει χαρακτηριστικά στοιχεία υποκατάστατου κοινωνικής προστασίας για την  αντιμετώπιση της φτώχειας, εάν δεν συγκρατηθούν μέσα από την διεύρυνση της ασφαλιστικής και φορολογικής βάσης, θα συμπιέζουν περαιτέρω την δημοσιονομική πολιτική.  Εάν συμπεριλάβουμε σε αυτά και το δημογραφικό πρόβλημα που επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο προδιαγράφεται μια ζοφερή κατάσταση.

* Επιπλέον, η αδυναμία των ελληνικών νοικοκυριών να αποταμιεύσουν αντανακλά και τις χαμηλές τους προσδοκίες για το μέλλον, αφαιρώντας παράλληλα ένα μέρος των κεφαλαίων που χρειάζονται οι τράπεζες για χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία.

* Επιπροσθέτως, στην έρευνα εισοδήματος καταγράφεται, αν και μειωμένο, ένα υψηλό ποσοστό  υπερχρεωμένων νοικοκυριών που βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμής, τόσο ως προς την εξόφληση των φορολογικών τους υποχρεώσεων όσο και ως προς τη δυνατότητα εξυπηρέτησης του τραπεζικών τους δανείων. Το αποτέλεσμα αυτό είναι κυρίως προϊόν της πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης, δηλαδή της μείωσης των εισοδημάτων χωρίς αντίστοιχη μείωση των φορολογικών ή/και δανειακών υποχρεώσεων. Ωστόσο και δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των οφειλετών οφείλουν μικρά ποσά προς την φορολογική διοίκηση, ενώ η ολοκλήρωση των προγραμμάτων στήριξης αφήνει μεγαλύτερα περιθώρια άσκησης πολιτικής έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για την υιοθέτηση αποτελεσματικών μέτρων ρύθμισης οφειλών προς την εφορία και μέτρων για την προστασία της πρώτης κατοικίας.

«Γενικά, η ολοκλήρωση των προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής και παρά τις πολυετείς δεσμεύσεις που ανέλαβε η χώρα, δίνει ένα περιθώριο προώθησης μιας περισσότερο ευέλικτης και προσαρμοσμένης πολιτικής στις ανάγκες των ελληνικών νοικοκυριών, σύμφωνα φυσικά με τις δημοσιονομικές δυνατότητες. Ωστόσο αυτό απαιτεί ένα πλαίσιο ευρύτερης συνεννόησης του πολίτικου προσωπικού της χώρας με στόχο την ενίσχυση και προώθηση της υγιούς επιχειρηματικότητας, στη βάση μιας ισχυρής αντιολιγοπωλιακής πολιτικής και ισότιμης συμμετοχής στην οικονομική ευημερία» καταλήγει η ΓΣΕΒΕΕ.

«Χαμογελάτε»… διότι 300 ευρώ μισθός «σε σχέση με το μηδέν είναι 300% περισσότερο» έγραψε περιφερειακή διευθύντρια καταστήματος της αλυσίδας σούπερ μάρκετ «My Market», σε ανακοίνωσή της προς τους εργαζόμενους.

Η διευθύντρια απαιτεί χαμογελαστούς εργαζόμενους μόνο και μόνο «επειδή έχετε δουλειά» και προειδοποιεί: «Ανυπομονώ να δω την ανταπόκρισή σας στα αποτελέσματα του μυστικού επισκέπτη που θα γίνει μέσα στον μήνα.».

Να σημειωθεί, ότι, σύμφωνα με το Documento, η εταιρεία επιβεβαίωσε το γεγονός, το οποίο στη συνέχεια και καταδίκασε κάνοντας λόγο για «ατυχές περιστατικό».

Η απίστευτη ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Καλησπέρα σας,

Σε συνέχεια της επικοινωνίας του διευθυντή της εταιρείας μας, θα σας αναφέρω κάποιους λόγους για να χαμογελάτε για όσους δυσκολεύονται να το κάνουν.

• Επειδή έχετε δουλειά
• Επειδή πληρωνόσαστε στην ώρα σας (για αυτούς που θα πουν ότι παίρνουν 300 euro θυμίζω ότι το 300 σε σχέση με το μηδέν είναι 300% περισσότερο).
• Επειδή εργάζεστε σε μία εταιρεία που σέβεται και ακούει τα προβλήματά σας.
• Επειδή η εταιρεία επένδυσε χρήματα για να συνεχίζετε να εργάζεστε.
• Επειδή πληρώνεστε για αυτό
• Επειδή οι πελάτες του καταστήματος σας πληρώνουν, και πρέπει να τους ευχαριστείτε για αυτό με ένα χαμόγελο.
• Γιατί θα έχουμε τόσο καλές προσφορές που πρέπει να τις διαφημίζουμε.

Ανυπομονώ να δω την ανταπόκρισή σας στα αποτελέσματα του μυστικού επισκέπτη που θα γίνει μέσα στον μήνα.

Ευχαριστώ

.....

Περιφερειακή Διευθύντρια Λειτουργίας Καταστημάτων My Market

Γενική Διεύθυνση Λειτουργίας Καταστημάτων»

Η επίσημη ανακοίνωση των My Market

«Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι το συγκεκριμένο και μεμονωμένο περιστατικό δεν εκφράζει και δε συνάδει με την κουλτούρα, φιλοσοφία και τρόπο λειτουργίας της αλυσίδας και των 10700 εργαζομένων της εταιρείας. Οι άνθρωποί μας ήταν από την πρώτη μέρα της λειτουργίας μας μέχρι και σήμερα - και μετά από την συγχώνευση με τη Βερόπουλος - ό,τι πιο πολύτιμο είχαμε και θα έχουμε. Όλα όσα έχουμε καταφέρει ανήκουν σε όλους μας και τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό».

Τουλάχιστον 16 άνθρωποι σκοτώθηκαν από την επίθεση αυτοκτονίας που εξαπέλυσαν σήμερα δύο βομβιστές-καμικάζι στην πόλη Τζαλαλαμπάντ, στο ανατολικό Αφγανιστάν, πριν ακολουθήσει επίθεση ενόπλων, δήλωσε αφγανός αξιωματούχος.

Τα θύματα ήταν όλα υπάλληλοι μιας αφγανικής κατασκευαστικής εταιρείας, τα γραφεία της οποίας έγιναν στόχος των δραστών.

Οι δράστες πυροδότησαν τα εκρηκτικά με τα οποία ήταν ζωσμένοι έξω από το γραφεία της εταιρείας και στη συνέχεια ένοπλοι άνοιξαν πυρ, ανακοίνωσε ένα εκπρόσωπος του κυβερνήτη της επαρχίας Νανγκαρχάρ, ο Αταουλάχ Κογιάνι.

Εκτός από τους 16 νεκρούς υπαλλήλους-- ανάμεσά τους και πολλοί φρουροί ασφαλείας της εταιρείας--σκοτώθηκαν και πέντε δράστες (οι δύο βομβιστές και τρεις ένοπλοι), είπε ο ίδιος.

Δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής ανάληψη της ευθύνης για την ενέργεια.

Η Τζαλαλαμπάντ είναι πρωτεύουσα της Νανγκαρχάρ, η οποία βρίσκεται στη μεθόριο με το Πακιστάν.

Η πόλη έχει γίνει το κυριότερο προπύργιο του Ισλαμικού Κράτους στο Αφγανιστάν. Η οργάνωση έχει γίνει μια από τις πιο επικίνδυνες ένοπλες οργανώσεις από τότε που εμφανίστηκε στις αρχές του 2015.

Ο Σοχράμπ Καντέρι, ένα μέλος του επαρχιακού συμβουλίου στην Νανγκαρχάρ, δήλωσε ότι τέσσερις υπάλληλοι της εταιρείας μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο και νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση.

Πριν συμπληρωθεί το πρώτο τρίμηνο του 2019 το Ελληνικό Δημόσιο κάλυψε σχεδόν τα τρία τέταρτα του δανειακού προγράμματος του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) για το σύνολο του έτους.

Με την έκδοση και του δεκαετούς ομολόγου το Ελληνικό Δημόσιο έχει αντλήσει από την αρχή του έτους 5 δισ. ευρώ, ενώ το ύψος των κεφαλαίων, που θα αναζητούσε μέσω των αγορών ο ΟΔΔΗΧ φέτος, είχε προσδιοριστεί στο τέλος του 2018 σε τρία εναλλακτικά σενάρια από 3 έως 7 δισ. ευρώ.

Σημειώνεται ότι στην πρώτη έξοδο στις αγορές, μετά τον Αύγουστο, που ολοκληρώθηκε το τρίτο πρόγραμμα του ΕΜΣ, μέσω της έκδοσης του πενταετούς ομολόγου στο τέλος Ιανουαρίου, ο ΟΔΔΗΧ άντλησε από τις αγορές ποσό ύψους 2,5 δισ. ευρώ. Η απόδοση είχε διαμορφωθεί στο 3,6%, ενώ και τότε, όπως και σήμερα, το ύψος των προσφορών υπερκάλυψε σημαντικά τον στόχο που είχε τεθεί από το Ελληνικό Δημόσιο.

Στην έκδοση του Ιανουαρίου οι προσφορές είχαν υπερβεί τα 10 δισ. ευρώ ενώ στη σημερινή έκδοση του δεκαετούς ομολόγου ανήλθαν στα 11,8 δισ. ευρώ. Τελικά με το δεκαετές ομόλογο αντλήθηκε το ποσό των 2,5 δισ. ευρώ με απόδοση 3,9%.

Συνολικά τα 5 δισ. ευρώ από τις δύο εκδόσεις αντιστοιχούν στο 71,4% του ανώτερου στόχου των 7 δισ. ευρώ στο εύρος των δανειακών αναγκών που έχει ορίσει ο ΟΔΔΗΧ.

Για το υπουργείο Οικονομικών, «το 10ετές ομόλογο είναι το βασικό κριτήριο επιστροφής στην κανονικότητα» όπως ανέφερε στην σχετική ανακοίνωσή του πιστοποιώντας ότι η χώρα έχει πρόσβαση στις αγορές.

Μάλιστα πηγές αγοράς τονίζουν ότι η αποκατάσταση της πρόσβασης της χώρας στις αγορές επιβεβαιώνει την ορθότητα της πολιτικής που ακολουθήθηκε μετά τα τέλος των μνημονίων και τη μη αποδοχή των προτάσεων για την υιοθέτηση μιας προληπτικής γραμμής πίστωσης η οποία θα συνοδευόταν από νέες δεσμεύσεις για τη χώρα.

Σημειώνεται ότι η έκδοση του δεκαετούς ομολόγου ήταν η πρώτη για το Ελληνικό Δημόσιο μετά την 11 Μαρτίου του 2010, τότε που η απόδοση είχε διαμορφωθεί στο 6,25%. Κα σηματοδοτεί την έναρξη μιας εποχής όπου η Ελλάδα μπορεί να δανείζεται με επιτόκια στα επίπεδα προ κρίσης.-

Τι γράφει ο ξένος Τύπος

AP - «Το ομόλογο εκδόθηκε την κατάλληλη στιγμή»

Το αμερικανικό AP επισημαίνει ότι «Η έκδοση ομολόγου σημειώθηκε την κατάλληλη στιγμή για την Ελλάδα, καθώς οι αποδόσεις του κυμαίνονται κοντά στις χαμηλότερες εδώ και πάνω από μια δεκαετία, αφότου ο οίκος αξιολόγησης Moody's αύξησε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας κατά δύο βαθμίδες. Παρά το γεγονός ότι παραμένει πολύ πιο χαμηλά από την επενδυτική βαθμίδα, η αξιολόγηση Β1 σηματοδοτεί μια τεράστια βελτίωση για τη χώρα».

AFP - Το κλίμα εμπιστοσύνης των αγορών «βελτιώνεται»

«Το κλίμα εμπιστοσύνης των αγορών «βελτιώνεται», δήλωσε στο γαλλικό  AFP πηγή των οικονομικών κύκλων που διατήρησε την ανωνυμία της.

Handelsblatt - Τα ελληνικά ομόλογα έχουν μεγάλη ζήτηση από τους επενδυτές

Μετά από εννέα χρόνια, η Ελλάδα βγήκε για πρώτη φορά με ένα δεκαετές ομόλογο στην αγορά, γράφει η γερμανική Handelsblatt. Αντλήθηκαν 2,5 δισεκ. με επιτόκιο 3,9%. Με προσφορές ύψους 11,8 δισεκ. ευρώ, το ομόλογο υπερκαλύφθηκε περισσότερο από πέντε φορές. Από την ένταξη της στο ευρώ, η Ελλάδα μπόρεσε να εκδώσει μόνο έξι δεκαετή ομόλογα με επιτόκιο κάτω του 4%. Τελευταία φορά ήταν τον Ιανουάριο του 2006: Την εποχή εκείνη ο τόκος ήταν 3,91%. Ότι το νέο δεκαετές ομόλογο είχε ακόμα χαμηλότερο επιτόκιο, είναι μια ιδιαίτερη επιτυχία, γράφει η γερμανική οικονομική εφημερίδα και προσθέτει ότι ανάλογα με την κατάσταση της αγοράς, η κυβέρνηση επιθυμεί να απορροφήσει έως και επτά δισεκατομμύρια το 2019.

«Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα δεν έχει επείγουσα οικονομική ανάγκη να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της καθώς, όπως τονίζει ο υπουργός Οικονομικών, έχει αποθέματα ύψους σχεδόν 27 δισεκ. ευρώ και συνεπώς, η Αθήνα μπορεί να χρηματοδοτείται πλήρως τουλάχιστον μέχρι το 2021» τονίζει η Handelsblatt.

«Τα ελληνικά χρεόγραφα ήταν περιζήτητα» γράφει η Süddeutsche Zeitung σημειώνοντας: «Μετά την ελληνική κρίση η έκδοση δεκαετούς ομολόγου δείχνει πως έχει αυξηθεί η εμπιστοσύνη προς την Ελλάδα. Έτσι όποιος θέλει να αγοράσει δεκαετές ομόλογο, εμπιστεύεται την Ελλάδα ως προς το ότι θα μπορεί να αποπληρώνει τα χρέη της για τα επόμενα δέκα χρόνια. (…) Τα ελληνικά ομόλογα ήταν επί χρόνια για τους δανειστές συνδεδεμένα με υψηλό ρίσκο: Τα πιθανά κέρδη ήταν πράγματι υψηλά, ωστόσο στα χρόνια της κρίσης θεωρούνταν αμφίβολο κατά πόσο οι δανειστές θα λάμβαναν πίσω τα χρήματά τους. Δεκαετές ομόλογο είχε εκδώσει η Ελλάδα τελευταία φορά τον Μάρτιο 2010, λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης χρέους. Τότε η χώρα έπρεπε να πληρώσει επιτόκια 6,5%. Τα νέα χρεόγραφα φαίνονται στους πιστωτές λιγότερο επικίνδυνα από εκείνα του 2010. Η εμπιστοσύνη στην φερεγγυότητα της Ελλάδας είναι ξανά υψηλότερη ακόμη και σε σχέση με την εποχή προ κρίσης χρέους».

Η εφημερίδα αναφέρει επίσης ότι: «Και η ελληνική οικονομία μετά από έντονη ύφεση που πέρασε στα χρόνια από το 2008 ανακάμπτει κατά την τελευταία διετία. Για το λόγο αυτό έχει συρρικνωθεί το ποσοστό κρατικού χρέους, δηλαδή η σχέση δημοσίου ελλείμματος προς το ΑΕΠ». Ο αρθρογράφος εξηγεί ότι η σχέση ελλείμματος προς ΑΕΠ λειτουργεί ως δείκτης για το κατά πόσο μια χώρα μπορεί να φέρει το βάρος των χρεών της.

Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και η Tageszeitung σε ανταπόκριση με τίτλο «Η Ελλάδα περνά το τεστ εμπιστοσύνης» χαρακτηρίζοντας τη ζήτηση για το ομόλογο «θεαματική», ενώ για το επιτόκιο του 3,9% σημειώνει ότι μπορεί να ανακουφίσει την Ελλάδα. Σύμφωνα με το άρθρο η έκδοση του ομολόγου «ήταν εν πρώτοις ένα τεστ εμπιστοσύνης», διότι από το 2010 καμία άλλη ελληνική κυβέρνηση δεν το είχε τολμήσει, ενώ και ο Αλέξης Τσίπρας από το καλοκαίρι του 2018 συνεχώς ανέβαλε την «επιστροφή στις αγορές» μέχρι να βρει την κατάλληλη χρονική στιγμή, η οποία ήρθε.

Πηγή: ΑΠΕ, Deutsche Welle